REK507674050 - wniosek RF do mBank

Do: C.Stypułkowski

/prezes mBank/

Szanowny Panie Prezesie,



Uprzejmie informuję, iż do Rzecznika Finansowego wpłynął wniosek z dnia 16 sierpnia 2016 r. skierowany przez klienta tnBank S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej: Bank) Pana Ryszarda Styczyńskiego (dalej: Wnioskodawca) w sprawie dotyczącej klauzul niedozwolonych w umowie o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF nr 00159095/2006 (dalej: Umowa).


Z treści pisma wystosowanego do Rzecznika Finansowego wynika, i Wnioskodawca zawarł z Bankiem umowę o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF nr 00159095/2006. Wnioskodawca twierdzi, i w jego Umowie znajdują się postanowienia niedozwolone, które są to same z klauzulami niedozwolonymi wpisanymi do Rejestru klauzul niedozwolonych (dalej: Rejestr) pod poz. 6069 oraz 6070. Reklamacją datowaną na dzień 25 maja 2016 r. Wnioskodawca zażądał, ażeby Bank pisemnie potwierdził niewa ność punktów umowy odpowiadającym powy szym klauzulom niedozwolonym. Bank w piśmie datowanym na dzień 14 czerwca 2016 r. wskazał, i rozpatrzył reklamację negatywnie. W konsekwencji powy szego rozstrzygnięcia Banku. Wnioskodawca pismem z dnia 14 lipca 2016 r. ponownie wystąpił z reklamacją do Banku, zarzucając Bankowi, że odpowiedź Banku z dnia 14 czerwca 2016 r. została wysłana do niego listem zwykłym, co - zdaniem Wnioskodawcy — spowodowało jej dostarczenie w bliżej nieokreślonym terminie, — zdaniem Wnioskodawcy — nie krótszym jednak niż kilka dni od daty sporządzenia.

Wnioskodawca zakwestionował także, ażeby Bank uzasadnił prawnie negatywne rozpatrzenie reklamacji. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca w ww. piśmie ponownie wezwał Bank do wykonania umowy zgodnie z obowiązującym prawem oraz pisemnego potwierdzenia nieważności punktów umowy odpowiadającym wymienionym w Reklamacji klauzulom niedozwolonym.

Następnie Bank w piśmie z dnia 29 lipca 2016 r. stanowiącym odpowiedź na odwołanie Wnioskodawcy od stanowiska Banku wskazał, e nie podziela stanowiska Wnioskodawcy. Zatem kolejna reklamacja, została rozpatrzona negatywnie, zaś Bank wskazał, i „Wszelkie wyjaśnienia merytoryczne dotyczące abuzywności umowy o kredyt hipoteczny przekazaliśmy w piśmie z dnia 14.06.2016 o sygnaturze WRN/mB/BaFurm/326/2016". Następnie Wnioskodawca ponownie pismem z dnia 14 sierpnia 2016 r. wystąpił do Banku z reklamacją wskazując jednocześnie, i z uwagi na brak możliwości polubownego rozwiązania sprawy z Bankiem, kieruje sprawę do Rzecznika Finansowego.

Zgodnie z art. 3851§ 1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr. 16 poz. 93 z późn. zm.; dalej: k.c.)

Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. 

Następnie wskazać należy, że w przypadku uznania danego postanowienia za niedozwolone, zastosowanie będzie miał przepis art. 410 § 2 k.c., zgodnie z którym

„Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany łub nie był zobowiązany względem osoby, do której świadczył, albo je eli podstawa świadczenia odpadła łub zamierzony ceł świadczenia nie został osiągnięty, alboje eli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była niewa na i nie stała się wa na po spełnieniu świadczenia. ”

Wreszcie zgodnie z art. 405 k.c.

„Kto bez podstawy prawnej uzyskal korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było mo liwe, do zwrotujej wartości. ”

Co się zaś tyczy skutków wpisu klauzuli do Rejestru, warto przytoczyć poglądy wyrażone w Ekspertyzie naukowej z dnia 27 czerwca 2015 r., pt.: „Możliwość i sposoby eliminacji z obrotu prawnego postanowień umownych uznanych przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za abuzywne”, autorstwa dr hab. Monika Namysłowska (Katedra Europejskiego Prawa Gospodarczego WPiA UŁ), przy współudziale prof, dr hab. Tadeusza Skocznego (Zakład Europejskiego Prawa Gospodarczego WZ UW). W ekspertyzie tej, autorzy stwierdzają, że

„Klauzule o charakterze niedozwolonym sa bezskuteczne i nie wiata konsumentów ex tunc — w toku kontroli abstrakcyjnej tub incydentalnej fakt bezskuteczności danetzo postanowienia zostaje jedynie potwierdzony orzeczeniem o charakterze deklaratoryjnym”.

Zatem zgodnie z art. 385/1 3§ 1 k.c., takie niedozwolone postanowienia umowne nic wią ą konsumenta, czyli są bezskuteczne, natomiast w pozostałym zakresie Umowa, rozumiana jako stosunek zobowiązaniowy, jest wią ąca, na co jednoznacznie wskazuje art. 385/1§ 2 k.c.

Wobec powyższego, działając na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. 2016 r. poz. 892., dalej: ustawa o Rzeczniku Finansowym), proszę o: 

1. szczegółowe odniesienie się do stanu faktycznego i prawnego opisanego przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 16 sierpnia 2016 r.; 
2. odniesienie się do argumentacji prawnej wskazanej powyżej; 
3. przekazanie kopii Umowy, wraz ze wszelkimi załącznikami. 

Wyjaśnienia, informacje i dokumenty w przedmiotowej sprawie proszę przesłać do wiadomości Rzecznika Finansowego oraz Wnioskodawcy.

Informuję, że zgodnie z art. 31 ustawy o Rzeczniku Finansowym,

Podmiot rynku finansowego, który otrzymał wniosek Rzecznika w sprawach objętych zakresem jego działalności, jest obowiązany niezwłocznie, nic później ni w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, poinformować Rzecznika o podjętych działaniach łub zajętym stanowisku oraz przekazać ądane dokumenty.

Dodatkowo, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o Rzeczniku Finansowym,

Na podmiot rynku finansowego, który narusza obowiązki nałożone w art. 4 ust. 1, art 6 - 10, art. 30 i art. 31, Rzecznik może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 100 000 zł. 

Informuję również,ż e na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o Rzeczniku Finansowym,

Rzecznik, podejmując czynności, bada, czy wskutek działania lub zaniechania podmiotu rynku finansowego nie nastąpiło naruszenie praw łub interesów klienta.

Z kolei zgodnie z art. 27 pkt. 3) ustawy o Rzeczniku Finansowym, po zbadaniu sprawy.

Rzecznik może zwrócić się o zbadanie sprawy do właściwego organu, w szczególności do Komisji Nadzoru Finansowego. Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, prokuratury albo organów kontroli państwowej, zawodowej lub społecznej.

Z poważaniem,

/przedstawiciel RF/