REK146512650 - Odpowiedź mBank do RF (dot.NWW)

Dzień dobry, 

w nawiązaniu do otrzymanego przez mBank S.A. od Biura Rzecznika finansowego o sygnaturze RF/WBK/ZBK/2411/PP/16 dotyczącego Pana sprawy, należy wskazać, że nie uznaliśmy Pana zarzutów. 

RS>> ok

Na wstępie odnosząc się do poruszanych przez Rzecznika Finansowego kwestii abuzywnego charakteru postanowień umowy kredytowej numer 0015995/2006 ( dalej umową) 

RS>> ok

wyjaśniam, iż uznanie określonego postanowienia wzorca umownego, w ramach kontroli abstrakcyjnej sprawowanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, za niedozwolone postanowienie w treści wzorców umownych, nie oznacza, aby postanowienie to automatycznie upadało czy winno być traktowane jako nieskuteczne, na gruncie każdej już zawartej umowy kredytowej zawierającej w swej treści tożsame lub podobne postanowienie. 

Przytoczone orzeczenia skutkują w stosunku do przedsiębiorców zakazem stosowania określonego postanowienia w umowach i wzorcach umów, tj. umieszczania ww. postanowienia w treści wzorców, służących zawieraniu nowych umów z konsumentami. Na gruncie umów już zawartych (umów kredytowych w toku), to, czy ww. postanowienia mogą zostać uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami czy naruszające interesy konsumentów, w kwalifikowanym, rażącym stopniu, podlega indywidualnej ocenie Sądu, na gruncie każdego przypadku odrębnie, z uwzględnieniem całokształtu elementów towarzyszących zawieraniu indywidualnej umowy. 

RS>> Nie jest to prawdą. 

1. Bank do zawarcia łączącej nas umowy zastosował wzorzec umowy o treści normatywnej tożsamej z wpisaną w Rejestrze klauzul niedozwolonych pod numerem 6068. Zapis ten dotyczy banku.

2. Rejestrze klauzul niedozwolonych ma moc wiążącą względem wszystkich zawartych umów na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa

a) art.479/43 k.p.c.

art. 479/43. Wyrok prawomocny ma skutek wobec osób trzecich od chwili wpisania uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 479/45 § 2. 

b) art.23d ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta

art. 23d. Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji. 

3. Zaznaczam, że przepis w/w art.23d wszedł w życie dnia 17.04.2016 r. 

4. Zaznaczam, że bank posługuje się szablonem odpowiedzi na reklamację od co najmniej 15.06.2015 r.

Cytat z odpowiedzi z dnia 15.06.2015 r.

wyjaśniam, iż uznanie określonego postanowienia wzorca umownego, w ramach kontroli abstrakcyjnej sprawowanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, za niedozwolone postanowienie w treści wzorców umownych, nie oznacza, aby postanowienie to automatycznie upadało czy winno być traktowane jako nieskuteczne, na gruncie każdej już zawartej umowy kredytowej zawierającej w swej treści tożsame lub podobne postanowienie.

Przytoczone orzeczenia skutkują w stosunku do przedsiębiorców zakazem stosowania określonego postanowienia w umowach i wzorcach umów, tj. umieszczania ww. postanowienia w treści wzorców, służących zawieraniu nowych umów z konsumentami.

Na gruncie umów już zawartych (umów kredytowych w toku), to, czy ww. postanowienia mogą zostać uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami czy naruszające interesy konsumentów w kwalifikowanym, rażącym stopniu, podlega indywidualnej ocenie,

na gruncie każdego przypadku odrębnie, z uwzględnieniem całokształtu elementów towarzyszących zawieraniu umowy.

5. Nie jest to prawdą z uwagi na Uchwałę Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów III CZP 17/15 z dnia 20-11-2015 r. który stwierdził, że:

Nie ma potrzeby, aby inne osoby mogły wszczynać na nowo postępowanie o uznanie za niedozwolone postanowienia wzorca umowy o tej samej treści normatywnej przeciwko temu samemu pozwanemu przedsiębiorcy, gdyż skutki wyroku działają na ich rzecz w indywidualnych sporach z tym przedsiębiorcą.

, a także:

Jednokierunkowe - na rzecz wszystkich - rozciągnięcie skutków prawomocności materialnej wyroku uwzględniającego powództwo o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone wpisuje się w wymaganie wynikające z art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13, aby przyjęte na poziomie krajowym środki były stosowne i skuteczne. 

co jest zgodnie z oceną Sądu zgodne z art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 w oryginalnym brzmieniu:

1.   Member States shall ensure that, in the interests of consumers and of competitors, adequate and effective means exist to prevent the continued use of unfair terms in contracts concluded with consumers by sellers or suppliers.

Należy tutaj zwrócić uwagę na określenie "contracts concluded", co  oznacza umowy zawarte, a nie jak omyłkowo napisał tłumacz "umowach zawieranych". Jest to problem tożsamy ze skorygowanym art.4 ust.1. Należy podkreślić, że wykładnia przepisów wspólnotowych musi być dokonywana na podstawie przepisów opublikowanych w językach urzędowych w sposób zapewniający jednolitą interpretację. 

O korekcie tłumaczenia art.4 ust.1 poinformował UOKiK 7-11-2016 (https://finanse.uokik.gov.pl/chf/kalendarium/sprostowanie-dyrektywy-w-sprawie-nieuczciwych-warunkow-w-umowach-konsumenckich) co najwidoczniej także nie jest uwzględnione w interpretacji przepisów ochrony konsumenta prezentowanej przez bank.

6. Powyższe oznacza, że bank zignorował zmianę przepisów prawa oraz podaje nieprawdę. 

7. Oznacza to także, że bank łamie prawo nie uwzględniając reklamacji w sprawie uregulowanej bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa.

Jednocześnie informuję, iż ubezpieczenie niskiego wkładu jest jednym z prawnych zabezpieczeń udzielonego kredytu hipotecznego ustanawianym na wniosek klienta i wedle jego wyboru. Bezpośrednią przyczyną ustanawiania tego typu zabezpieczenia stanowi poziom zaangażowania środków własnych kredytobiorcy w nabycie kredytowanej nieruchomości. 

RS>> Nie jest to istotne w sprawie. 

1. Reklamacja nie dotyczy meritum zabezpieczenia tylko skutków umieszczenia postanowienia wzorca umowy w Rejestrze klauzul niedozwolonych UOKiK

Korzyść klienta przy wyborze ubezpieczenia niskiego wkładu jako formy zabezpieczenia kredytu hipotecznego polega na możliwości uzyskania pozytywnej decyzji banku o udzieleniu kredytu mimo braku posiadania przez niego wymaganych przez bank środków własnych. Przy czym zauważyć trzeba, iż ta forma zabezpieczenia nie ma charakteru obligatoryjnego - Klient zawsze może wybrać wariant umowy kredytowej bez opcji ubezpieczenia niskiego wkładu - może wnieść środki własne w wymaganej wysokości czy ustanowić inne akceptowane przez bank zabezpieczenie. 

Ubezpieczeniem niskiego wkładu objęte jest podwyższone tymczasowo ryzyko banku związane z brakiem spłaty części kredytu stanowiącej różnicę pomiędzy wymaganym przez bank wkładem własnym Kredytobiorcy, a wkładem własnym wniesionym faktycznie przez Kredytobiorcę oraz jej niedostatecznym zabezpieczeniem.

RS>> Nie jest to istotne w sprawie. 

1. Reklamacja nie dotyczy meritum zabezpieczenia tylko skutków umieszczenia postanowienia wzorca umowy w Rejestrze klauzul niedozwolonych UOKiK

2. Warto jednak dodać, że bank bardzo ochoczo oferował środki pieniężne, o czym świadczy wskaźnik LtV 107,09%. Pokazuje to że bank w rzeczywistości nie zabiegał o pozyskanie środków własnych klienta, a wręcz sam przekraczał próg wymaganego 20% wkładu własnego, zachęcając nie do wzięcia większej ilości pieniędzy. Intencje banku oraz jego wytłumaczenia nie są więc ani uczciwe ani prawdziwe. 

Bank, w ramach czynności prowadzących do zawarcia umowy, udzielał informacji dotyczących wysokości wkładu własnego Kredytobiorcy, który jest wymagany przez bank do udzielenia danego kredytu, w kwocie wnioskowanej przez Kredytobiorcę, stosownie do jego rodzaju i szczegółowych parametrów. 

RS>> Nie jest to prawdą. 

1. Regulamin z dnia podpisania umowy nie zawierał definicji wkładu własnego ani też jego wielkości w stosunku do kwoty wykorzystanego kredytu.

O ile środki własne Kredytobiorcy zaangażowane w transakcję zakupu nieruchomości były niższe od kwoty wymaganej przez bank dla udzielenia kredytu jako wkład własny Kredytobiorcy, możliwym było ustanowienie dodatkowych zabezpieczeń, o czym Kredytobiorca był informowany, względnie, możliwe było objęcie brakującej kwoty wkładu własnego przedmiotowym ubezpieczeniem, jako formą dodatkowego zabezpieczenia ryzyka braku spłaty kwoty kredytu odpowiadającej różnicy między wymaganym wkładem własnym a wkładem wniesionym. Wobec niewypełniania przy zawarciu umowy kredytu warunków dotyczących minimalnego wymaganego przez bank wkładu własnego - tj. w sytuacji, w której bez ustanowienia dodatkowego zabezpieczenia obejmującego ryzyko niespłacenia tej części kredytu, która odpowiada kwocie brakującego wymaganego przez bank wkładu własnego - kredyt nie mógłby zostać udzielony w kwocie objętej wnioskiem (nie doszłoby do zawarcia umowy kredytu na kwotę wnioskowaną przez Kredytobiorcę).

RS>> Nie jest to istotne w sprawie. 

1. Reklamacja nie dotyczy meritum zabezpieczenia tylko skutków umieszczenia postanowienia wzorca umowy w Rejestrze klauzul niedozwolonych UOKiK

2. Warto jednak dodać, że bank bardzo ochoczo oferował środki pieniężne, o czym świadczy wskaźnik LtV 107,09%. Pokazuje to że bank w rzeczywistości nie zabiegał o pozyskanie środków własnych klienta, a wręcz przekraczał prób wymaganego 20% wkładu własnego. Intencje banku oraz jego wytłumaczenia nie są więc prawdziwe.

Ponadto należy wskazać, że Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku sygn. Akt VI ACa 1521/12, rozpatrując apelację od wyroku SOKiK w sprawie XVII AmC 2600/11 nie podzielił większości zarzutów stawianych przez SOKiK wobec kwestionowanego postanowienia dotyczącego zabezpieczenia spłaty kredytu w postaci ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Sąd Apelacyjny podniósł między innymi, że: 

„Wprawdzie ustanowienie hipoteki na nieruchomości oznacza, że zabezpieczenie wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu obciąża całą nieruchomość dłużnika ale stanowi to dla banku znacznie mniej pewne przedsięwzięcie gospodarcze niż w przypadku gdy do pokrycia ceny transakcji zaangażowana zostaje określona pula środków własnych nabywcy (wymagany wkład własny). 

W razie spadku, w późniejszym okresie czasu wartości rynkowej zakupionej nieruchomości i konieczności dochodzenia przez bank niespłaconej części kredytu wraz z odsetkami) w drodze egzekucji komorniczej istnieje realna obawa, że bank nie odzyskałby całej należnej mu wierzytelności. Tak więc, gdyby nie ubezpieczenie niskiego wkładu własnego kredytobiorca nie mógłby w ogóle otrzymać kredytu hipotecznego i zrealizować swoich planów.

Z tych też względów nie sposób zgodzić się z poglądem Sądu Okręgowego, że kredytobiorca ponosi, z jednej strony koszty ubezpieczenia finansowego (poprzez obowiązek ich zwrotu bankowi) a z drugiej zaś strony nie odnosi żadnych korzyści z takiej umowy,w przeciwieństwie do banku. Nie ma też większego znaczenia okoliczność, że konsument nie jest tu stroną umowy ubezpieczenia ani też uposażonym z tytułu tej umowy." 

RS>> Pracownik banku posłużył się manipulacją pomijając prawdziwe powody dla których rzeczone postanowienie umowy zostało uznane przez Sąd apelacyjny ze niedozwolone.

Sąd apelacyjny wymienił następujące powody będące podstawą abuzywności:

1. brak informacji o faktycznych kosztach ubezpieczenia

Należy natomiast przyznać rację Sądowi gdy wskazuje on, iż przedmiotowe postanowienie nie zawiera dostatecznych informacji pozwalających uzyskać konsumentowi wiedzę, co do tego – jak faktycznie kształtują się koszty ubezpieczenia, które w ostatecznym wyniku musi ponieść kredytobiorca oraz – jak długo będzie on obowiązany refundować je pozwanemu jeżeli w ciągu 36 miesięcy nie nastąpi całkowita spłata zadłużenia objętego ubezpieczeniem. 

2. brak informacji o wymaganym wkładzie własnym

Brak było w badanym wzorcu umowy – definicji wkładu wymaganego, oraz określenia zdarzeń pozwalających ustalić moment zakończenia umowy ubezpieczenia przed upływem maksymalnego okresu łącznego ubezpieczenia (108 miesięcy). 

3. nieczytelna i niejednoznaczna treść postanowienia umowy

Zawarte w apelacji twierdzenie iż wydaje się oczywistym, że po upływie 36 miesięcy obowiązywania ubezpieczenia ulega ono przedłużeniu na kolejny czas oznaczony tj. na 36 miesięcy ma zupełnie gołosłowny charakter. 

Powyższe stanowisko Sądu Apelacyjnego w Warszawie zostało zaaprobowane w najnowszej judykaturze. W powyższym zakresie Bank wskazuje na niedawny prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 lipca 2016 r. w sprawie XXVII Ca 1088/16 oraz na prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 września 2016 r. w sprawie XXVII Ca 2796/16. W sprawach tych roszczenia konsumentów przeciwko Bankowi, bazujące na rzekomej abuzywności postanowienia umowy przewidującego zabezpieczenie spłaty w postaci ubezpieczenia niskiego wkładu własnego zostały prawomocnie oddalone.

RS>> Niestety nie mam dostępu do w/w orzeczeń. 

1. Jest jednak niewiarygodne aby Sąd powszechny postąpił wbrew prawu. Sąd powszechny procedując nad niedozwolonością rzeczonej klauzuli jest związany mocą Rejestru w którym pod pozycją 6068 znajduje się wpis tożsamy z umieszczonym we wzorcu umowy zawartym w łączącej nas umowie. Sąd postępując inaczej sprzeniewierzył się następującym przepisom:

a) art.479/43 k.p.c.

art. 479/43. Wyrok prawomocny ma skutek wobec osób trzecich od chwili wpisania uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2. 

b) art.23d ustawy o ochronie konkurencji i konsumenta

art. 23d. Prawomocna decyzja o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji. 

Nawiązując do kwestii dotyczącej formy wysyłki korespondencji (zwykła przesyłka pocztowa), informuję, że forma ta została wybrana ze względów praktycznych i dla wygody naszych klientów. Nie ma przepisów prawnych regulujących kwestię sposobu nakazujący bankowi wysyłanie dokumentacji listem poleconym. 

RS>> Jest to temat poboczny. 

Powyższe stanowi odpowiedź na zapytanie 1 i 2. 

Ad 3, 4, 7
W odniesieniu do żądań przedstawionych w przedmiotowym piśmie o sygnaturze RF/WBK/ZBK/2411/PP/16, w zakresie udostępnienia dokumentacji związanych ze stosunkiem ubezpieczenia, których stroną jest bank, pragnę podkreślić, iż zgodnie z powołanym w pismach Rzecznika art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz.U. z 2015 r. poz. 1348 ze zm., zwanej dalej „ustawą") Rzecznik Finansowy może wystąpić do Banku którego działalność wiąże się z rozpatrywaną sprawą, o udzielenie informacji lub wyjaśnień, udostępnienie akt oraz dokumentów, w szczególności w sprawach indywidualnych, sprawach postanowień wzorców umów, sprawach dotyczących regulacji wewnętrznych bądź na temat nieprawidłowej obsługi klientów. Uprawnienie o którym mowa w tym przepisie wskazuje na kilka kryteriów żądania dokumentów obejmujących: 

. 1)  związek działalności banku z rozpatrywaną sprawą, 

. 2)  związek informacji lub wyjaśnień, aktu oraz dokumentów z rozpatrywaną sprawą, 

. 3)  rozpatrywanie sprawy: indywidualnej, postanowień wzorów, regulacji wewnętrznych bądź
na temat nieprawidłowej obsługi klientów.

Akta lub dokumenty, informacje lub wyjaśnienia wykraczające poza wymienione powyżej kryteria nie mogą być przedmiotem skutecznego żądania przez Rzecznika Finansowego. Brak jest bowiem podstaw do rozumienia ww. przepisu jako nieograniczonej przedmiotowo i podmiotowo podstawy prawnej żądania wszystkich możliwych dokumentów związanych z działalnością Banku, np. umów zawartych przez bank, niezależnie od ich związku z rozpatrywaną sprawą. W toku niniejszego postępowania treścią żądań Rzecznika Finansowego zawartego w piśmie Rzecznika z dnia 10 stycznia 2017 r. jest udostępnienie przez Bank wszelkich umów ubezpieczenia zawartych przez mBank z firmami ubezpieczeniowymi, obejmującymi swoim zakresem umowę zawartą z klientem. Bank wyjaśnia, że stronami zawartych przez mBank umów ubezpieczenia są mBank oraz zakłady ubezpieczeń. Kontrakty te mają charakter bilateralny oraz nie kształtują praw i obowiązków podmiotów nie będących stronami tej umowy, z uwagi na brak takiej możliwości. Kredytobiorca z tytułu umowy kredytu hipotecznego nie jest stroną umowy ubezpieczenia zawartej między bankiem a zakładem ubezpieczeń a sama umowa ubezpieczenia nie jest umową o świadczenie na rzecz osoby trzeciej (art. 393 k.c.) czy umową o spełnienie świadczenia przez osobę trzecią (art. 391 k.c.). W związku z powyższym, jako akt wyłącznie dwustronny, nie dotyczący klienta, nie może być przedmiotem żądania Rzecznika Finansowego w oparciu o art. 25 ust. 1 ustawy. 

Należy dodatkowo zwrócić uwagę na odmienne określenie, w stosunku do uprawnień Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustawowych kompetencji Rzecznika Finansowego. Po pierwsze, Rzecznik ani jego pracownicy nie są obowiązani do ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych informacji, podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów, o których powzięli wiadomość w toku postępowania. Do zachowania takiej ochrony w świetle art. 71 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów obowiązani są natomiast pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Po wtóre, Rzecznikowi Finansowemu nie przysługuje kompetencja do ograniczenia prawa wglądu do materiału dowodowego uzyskanego w toku prowadzonych przez niego postępowań i wyjaśnień, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.

Instrumentem zapewniającym bezpieczeństwo prawne strony postępowania przed Prezesem UOKiK czy innego podmiotu w nim uczestniczącego jest udostępnienie takiego materiału w postaci niezawierającej informacji stanowiącej tajemnicę przedsiębiorstwa, objętej ograniczeniem w zakresie prawa wglądu. Po trzecie, brak jest kontroli sądowej i gwarancji procesowych ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 479/33 k.p.c. dotyczących wyłącznie postępowania, przed sądem ochrony konkurencji i konsumentów. 

Przekazanie przez Bank, mimo braku wystarczających podstaw ustawowych, umów ubezpieczenia określonych w treści wystąpienia Rzecznika Finansowe nie zostanie również objęte zakazem wykorzystania otrzymanych dokumentów w innych postępowaniach prowadzonych w stosunku do innego kredytobiorcy czy też w postępowaniu sądowym tak jak to miejsce na zasadzie art. 73 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. Uprawnienie Rzecznika Finansowego w niniejszej sprawie, z uwagi na jej indywidualny charakter, sprowadzają w ocenie Banku do żądania dokumentów stanowiących podstawę wykonywania czynności bankowej przez Bank. Chodzi przy tym o dokumenty stanowiące bezpośrednią podstawę wykonywania tych czynności, nie zaś wszelkie umowy i dokumenty dotyczące działalności bankowej. Niewątpliwie, większość umów zawieranych przez Bank dotyczy w mniejszym bądź większym stopniu obsługi klientów, jednak nie każda z nich ma bezpośredni związek z indywidualną sprawą. 

Wskazane powyżej argumenty uprawniają do wniosku o braku podstaw do żądania informacji które wykraczają poza związek przedmiotowy lub podmiotowy z prowadzoną sprawą. 

RS>> Niemożność przedstawienia dokumentacji ubezpieczenia łamie prawo w zakresie Kodeksu cywilnego

1. Bank podstępnie stosował nazwę „ubezpieczenie” będące terminem języka prawnego. Jako takie musi mieścić się w kontekście art.805 i nast. Kodeksu cywilnego które definiują czym jest ubezpieczenie.

2. Postąpienie wbrew postanowieniem  Kodeksu cywilnego jest złamaniem prawa.

Ad 5, 6
Odnośnie żądań w zakresie przedstawienia sposobu wyliczenia opłat z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu poniżej przedstawiam odpowiedź w tym zakresie. 

Pierwotna opłata z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego:

- kwota kredytu: 364 100,00 PLN
- wartość nieruchomości: 340 000,00 PLN
- LTV (kwota kredytu/wartość nieruchomości): 107,09%
- tyle Klient miał ubezpieczenia NWW (LTV- max. LTV bez NWW): 27,09%
- pierwotna kwota NWW w PLN ((LTV - max. LTV bez NWW)*wartość nieruchomości): 92 100,00 PLN
- stawka ubezpieczenia NWW: 3,50%
- pierwotna opłata za NWW w PLN (pierwotna kwota NWW w PLN*stawka ubezpieczeniowa): 3 223,50 PLN 

Dane do wyliczenia I kontynuacji:
- uruchomiona kwota kredytu: 150 379,98 CHF

- zadłużenie z tytułu kapitału kredytu na ostatni dzień ubezpieczenia: 142 063,69 CHF
- kwota niskiego wkładu objęta pierwotnie ubezpieczeniem: 38 051,18 CHF
- ostatni dzień ubezpieczenia: 31.08.2009
- dzień odnowienia: 01.09.2009
- kwota niskiego wkładu objęta ubezpieczeniem na nowy okres: 29 734,89 CHF
- kurs waluty na ostatni dzień ubezpieczenia: 2,7831
- koszt podwyższonego ryzyka: 29 734,89 x 2,7831 = 82 755,16 PLN x 3,50% = 2 896,43 PLN 

RS>> Dług wynikający z umowy jest denominowany w PLN. 

1. Wyrażanie długu w walucie CHF jest pogwałceniem umowy.

2. Wyrażenie długu w walucie waloryzacji obnaża intencje banku w zakresie obejścia zasady walutowości obowiązującej przed 2009 rokiem. Bank de facto zawarł umowę dewizową, umiejętnie obchodzącą ograniczenia art.358 §1

Dane do wyliczenia II kontynuacji:
- uruchomiona kwota kredytu: 150 379,98 CHF
- zadłużenie z tytułu kapitału kredytu na ostatni dzień ubezpieczenia: 131 490,11
- kwota niskiego wkładu objęta pierwotnie ubezpieczeniem: 38 051,18 CHF
- ostatni dzień ubezpieczenia: 31.08.2012
- dzień odnowienia: 01.09.2012
- kwota niskiego wkładu objęta ubezpieczeniem na nowy okres: 19 155,40 CHF
- kurs waluty na ostatni dzień ubezpieczenia: 3,5936
- koszt podwyższonego ryzyka: 19155,40 x 3,5936 = 68 836,85 PLN x 3,50% = 2 409,29 PLN 

RS>> Dług wynikający z umowy jest denominowany w PLN. 

1. Wyrażanie długu w walucie CHF jest pogwałceniem umowy.

2. Wyrażenie długu w walucie waloryzacji obnaża intencje banku w zakresie obejścia zasady walutowości obowiązującej przed 2009 rokiem. Bank de facto zawarł umowę dewizową, umiejętnie obchodzącą ograniczenia art.358 §1

Na dzień 09.02.2017 pozostała do spłaty kwota niskiego wkładu własnego wynosi 671,36 CH. Poniżej przysyłam wyliczenia:
- pierwotna kwota kredytu: 150 379,98 CHF
- stan zadłużenia na dziś: 113 006,07 CHF
- stawka składki: 3,50%
- kurs kupna waluty z dnia uruchomienia kredytu: 2,4208
- pierwotna opłata składki: 3223,50 PLN
- kwota obniżenia kredytu: 0,00
- kwota NWW w PLN: 92100,00 PLN
- kwota NWW w walucie kredytu: 38045,27 CHF
- spłacony kapitał: 37373,91 CHF
- NWW pozostały do zapłaty 671,36 CHF. 

Biorąc na uwagę powyższe nie znajduję podstaw do uznania roszczeń w przedmiotowym zakresie za zasadne. 

W imieniu zespołu mBanku 

Odpowiedź mBank na wniosek RF:

http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-odpowiedz-mbank-do-rf.html

Wniosek RF do mBank: 

http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-wniosek-rf-do-mbank.html

Odpowiedź mBank #2:
http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-odpowiedz-mbank-na_28.html

Oprotestowanie odpowiedzi:
http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-oprotestowanie-odpowiedzi.html

Odpowiedź na reklamacje:
http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-odpowiedz-mbank-na.html

Reklamacja:

http://reklamacjembank.blogspot.com/2017/02/rek146512650-zwrot-nienaleznie.html