Reklamacje mBank

Na zakończenie pozwolę sobie umieścić serię informacji dodatkowych, które pozwolą Bankowi nie marnować czasu na nieskuteczne oprotestowanie mojej oceny odpowiedzi Banku na Reklamację. Po pierwsze - podkreślę, że w/w interpretacja przepisów prawa krajowego oraz europejskiego musi być znana prawnikom banku, co oznacza, że bank zataja istotne informacje w sprawie lub też świadomie wprowadza w błąd. O fakcie tym poinformuję stosowne instytucje Rzeczypospolitej. Po drugie - należy podkreślić, że dyrektywa 93/13/Ewg ma ponad 20 lat istniejąc w europejskim systemie prawnym. Prawnicy Banku powinni spędzić ten czas na studiach zawartych w jej siedmiu artykułach zamiast marnować ten czas na wyszukiwaniu metod na manipulację i oszustwa w ramach interpretacji. Zaznaczam, że ducha dyrektywy Bank powinien odczytać używając jej oryginalne wersji. Polskie tłumaczenie może zawierać błędy.  Po trzecie - zaznaczę, że rozwój nauki prawa na temat standardowych postanowień umów sięga XIX w...

Za smutkiem muszę zauważyć, że Bank posłużył się kłamstwem w twierdzeniu, że: Wpis klauzuli do rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów skutkuje w stosunku do przedsiębiorców tylko zakazem stosowania określonego postanowienia w umowach i wzorcach umów, tj. umieszczania ww. postanowienia w treści wzorców służących zawieraniu nowych umów z konsumentami. Nie jest prawdą, że postanowienia nieuczciwe umieszczone w rejestrze UOKiK dotyczą tylko nowo zawieranych umów. Jest to kłamstwem. Po pierwsze - Bank wydaje się udawać, że nie rozumie czym jest umowa standardowa nazywana także “wzorcem umowy”.  Po drugie - należy nadmienić, że art.385 1 został dodany do Kodeksu cywilnego jako implementacja dyrektywy 93/13/Ewg, która w trzecim artykule rozjaśnia czym tak właściwie jest ten, tak niezrozumiały dla Banku, wzorzec umowy. Artykuł 3 Warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane...