Reklamacje mBank

Na zakończenie pozwolę sobie umieścić serię informacji dodatkowych, które pozwolą Bankowi nie marnować czasu na nieskuteczne oprotestowanie mojej oceny odpowiedzi Banku na Reklamację. Po pierwsze - podkreślę, że w/w interpretacja przepisów prawa krajowego oraz europejskiego musi być znana prawnikom banku, co oznacza, że bank zataja istotne informacje w sprawie lub też świadomie wprowadza w błąd. O fakcie tym poinformuję stosowne instytucje Rzeczypospolitej. Po drugie - należy podkreślić, że dyrektywa 93/13/Ewg ma ponad 20 lat istniejąc w europejskim systemie prawnym. Prawnicy Banku powinni spędzić ten czas na studiach zawartych w jej siedmiu artykułach zamiast marnować ten czas na wyszukiwaniu metod na manipulację i oszustwa w ramach interpretacji. Zaznaczam, że ducha dyrektywy Bank powinien odczytać używając jej oryginalne wersji. Polskie tłumaczenie może zawierać błędy.  Po trzecie - zaznaczę, że rozwój nauki prawa na temat standardowych postanowień umów sięga XIX w...

Muszę z bólem podkreślić, że Bank powtórzył powyższe  kłamstwo, pisząc że: Skutek orzeczenia SOKiK, w postaci zakazu stosowania określonego postanowienia we wzorcach umownych, dotyczy przy tym zakazu ich stosowania przy zawieraniu nowych umów, nie stanowi zaś o ich eliminacji z treści umów już zawartych. W żadnej mierze nie mogę się zgodzić z twierdzeniem, że postanowienia nieuczciwe umieszczone w rejestrze UOKiK nie dotyczą umów już zawartych. Po pierwsze - pomijając kłamstwo omówione w poprzednim punkcie, w powyższym zdaniu, Bank twierdzi że postanowienia dodane do rejestru postanowień nieuczciwych UOKiK, nie doprowadza do eliminacji postanowień nieuczciwych z obowiązujących umów. Nic bardziej błędnego. Po drugie - Bank wydaje się nie rozumieć, lub też z premedytacją wprowadza mnie w błąd, jaki jest skutek prawny oceny prawnej klauzul postanowień standardowych dokonanych przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumenta. Bank wydaje się udawać, że rejestr klauzul nied...

Za smutkiem muszę zauważyć, że Bank posłużył się kłamstwem w twierdzeniu, że: Wpis klauzuli do rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów skutkuje w stosunku do przedsiębiorców tylko zakazem stosowania określonego postanowienia w umowach i wzorcach umów, tj. umieszczania ww. postanowienia w treści wzorców służących zawieraniu nowych umów z konsumentami. Nie jest prawdą, że postanowienia nieuczciwe umieszczone w rejestrze UOKiK dotyczą tylko nowo zawieranych umów. Jest to kłamstwem. Po pierwsze - Bank wydaje się udawać, że nie rozumie czym jest umowa standardowa nazywana także “wzorcem umowy”.  Po drugie - należy nadmienić, że art.385 1 został dodany do Kodeksu cywilnego jako implementacja dyrektywy 93/13/Ewg, która w trzecim artykule rozjaśnia czym tak właściwie jest ten, tak niezrozumiały dla Banku, wzorzec umowy. Artykuł 3 Warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane...

Muszę podkreślić, że Bank posłużył się manipulacją w twierdzeniu, że: Uznanie określonego postanowienia wzorca umownego w ramach kontroli abstrakcyjnej sprawowanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, za niedozwolone postanowienie umowne nie oznacza, że postano-wienie to automatycznie upada czy winno być traktowane jako nieskuteczne, na gruncie każdej juz zawartej umowy kredytowej, zawierającej w swej treści tożsame lub podobne postanowienie. Bank wyraził swoją zmanipulowaną opinię, nie mającą oparcia w przepisach prawa krajowego i europejskiego. Po pierwsze - z wielką przyjemnością zgadzam się z Bankiem, że klauzule uznane za nieuczciwe przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumenta nie dotyczą każdej umowy zawierającej w swej treści tożsame lub podobne postanowienie. Po drugie - muszę jednak zauważyć, że w ramach niniejszej Reklamacji, nie omawiamy dowolnej “zawartej już umowy kredytowej zawierającej w swej treści tożsame lub podobne po...

Nie mogę się zgodzić ze stanowiskiem Banku wyrażonym w twierdzeniu, że: mBank S.A. nie podziela Pana stanowiska, co do abuzywności, czy też nieważności kwestionowanych przez nich postanowień umowy kredytu. Bank wyraził swoją opinię, nie mającą oparcia w przepisach prawa krajowego i europejskiego.  Po pierwsze - nieuczciwość przedmiotowych klauzul nie wynika z mojej oceny, tylko z oceny Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów rozpatrującego postanowienia standardowe umowy kontraktu tożsamego z Umową. Trudno jest mi zrozumieć postawę Banku, który przed Sądem przegrał proces, nie będąc w stanie przekonać Sądu do swoich racji w ramach kontroli abstrakcyjnej postanowień standardowych umowy kredytowej tożsamej z łączącą nas Umową. Po drugie - nieważność klauzul niedozwolonych nie wynika z mojej oceny, tylko z praw Rzeczypospolitej. Kodeks cywilny stanowi, że: Art. 385 1 § 1. Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, je...

Pracownik Banku, odpowiadający na moją Reklamację dopuścił się oszustwa, podając nieprawdziwe fakty związane z Umową.  Po pierwsze - podanie niewłaściwej treści oświadczenia § 29 ust.1 mogło lub też miało na celu doprowadzić do niewłaściwego rozporządzania moim mieniem. Podlega to pod art. 286 k.k. wraz z wymienionym w nim sankcjami. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Apeluję do Banku o pamiętanie. Prosiłem w Reklamacji aby Bank powstrzymał się od podawania nieprawdy.

Druga część, ostatniego zdania drugiego akapitu, zaczynającego się od słów " co potwierdził ustawodawca nowelizacją Prawa bankowego… ” jest kompletnie nietrafione. Należy pokreślić, że fakt nowelizacji prawa w roku 2011 nie jest istotny w omawianej sprawie. Po pierwsze - nie jest prawdą, że nowelizacja Dz.U. 2011 nr 165 poz. 984 dotyczy Umowy. Nowelizacja dotyczy umów “denominowanych” oraz “indeksowanych do waluty obcej”. Nie dotyczy natomiast umów waloryzowanych. Pomijając nazewnictwo, próba dopasowania postanowień Umowy z dodanym nowelizacją art.69 ust.2 pkt 4a) kończy się fiaskiem z uwagi na brak “szczegółowych zasad ustalania kursu wymiany walut”. Nowelizacja mówi także o “indeksacji do waluty innej niż waluta polska”, natomiast Umowa mówi o “waloryzowaniu kursem kupna waluty”. Należy zauważyć, że są to zupełnie inne określenia. Waloryzacja dotyczy tylko i wyłącznie użycia alternatywnego miernika wartości, a nie indeksacji do pieniądza obcego. Po drugie - nowelizac...

Zdanie trzecie, zaczynające się od słów “Nie sposób przy tym uznać…”  oraz zdania następne w akapicie pierwszym, w których bank wywodzi, że to ja bardzo chciałem zawarcia Umowy, nie mają znaczenia w sprawie wyznaczonej przez ramy Reklamacji. Pomimo to, pozwolę sobie krótko skomentować argumenty przedstawione przez Bank. Zaznaczę, że z argumentami Banku w żadnej mierze nie można się zgodzić. Argumenty te nie mają znaczenia przy ocenie prawnej Umowy. Po pierwsze - nie rozważamy w niniejszej Reklamacji moich zachowań, ani też zachowań rynku, tylko zachowania Banku, który jest profesjonalnym i koncesjonowanym przez stosowne instytucje, elementem systemu finansowego Rzeczypospolitej, znajdującym się 10 lat temu z sferze instytucji zaufania publicznego.  Po drugie - agent Banku, przedstawiając mi do podpisu “Oświadczenie dla kredytów i pożyczek hipotecznych”, wręczył mi dokument mówiący o umowie o kredyt walutowy , nazywany także w tym dokumencie denominowanym w walucie o...

Ostatnie zdanie drugiego akapitu, zaczynające się od słów " Wyjaśniam, iż w polskim prawie  ... " jest częściowo trafne.  Należy przyznać rację autorowi odpowiedzi na Reklamację, że Kodeks karny nie zawiera sankcji za oferowanie na rynku konsumenckim. Ze smutkiem muszę jednak zauważyć, że w świetle powyższych argumentów jest to niezwykle niefortunny i  jednak nietrafiony argument Banku. Pomimo bezpośredniego, literalnego zakazu stosowania tego typu umów, Kodeks cywilny posiada mechanizmy zabraniające stosowania konstrukcji prawnych sprzecznych z Ustawą. Po pierwsze - przedstawione argumenty wykazują, że Bank doprowadził do zawarcia ze mną umowy, która sprzeciwia się naturze stosunku prawnego. Celem umowy było dostarczenie kredytu kupieckiego na zakup mieszkania na podstawie art.69 p.b. Bank użył umowy do dodatkowej spekulacji walutowej. Bank pobierał także zyski nie wymienione w art.69 p.b. B Prawa bankowego. Po drugie - przedstawione argumenty wykazują,...

Drugi akapit zaczynający się od słów “Ponadto zaznaczam, iż podpisał Pan oświadczenie…” jest niegodziwe i manipulatorskie ze strony Banku. Akapit ten jest kwintesencją stosunku Banku do swoich klientów. Nie mogę uwierzyć, że coś takiego przeczytałem w odpowiedzi na Reklamację. Po pierwsze - ze smutkiem zaznaczam, że Bank nienależycie sumiennie odpowiada na moją reklamację. Zacytowana przez Bank w odpowiedzi na reklamację treść § 29 pochodzi z jakiegoś innego dokumentu. Dodatkowo zawierając całką inną, w kluczowych elementach, treść. Bank podstępnie dodał do odpowiedzi na Reklamację sformułowania, które nie istnieją w umowie. Jest to zachowanie manipulatorskie i nieetyczne. Umowa zawiera całkiem inny tekst, prezentowany poniżej:  Kredytobiorca oświadcza, że został dokładnie zapoznany z warunkami udzielania kredytu złotowego waloryzowanego kursem waluty obcej, w tym w zakresie zasad dotyczących spłaty kredytu i w pełni je akceptuje. Kredytobiorca jest świadomy, że z kr...

W pierwszych dwóch zdaniach Bank niewątpliwie próbował wyjaśnić “waloryzowaną” naturę kredytu. Niestety wyjaśnienia te są niewystarczające. W żadnej mierze nie można się z tym tłumaczeniem zgodzić. Bank poświęcił temu niezwykle ważnemu zagadnieniu jedno zdanie; jest to stanowczo zbyt mało. Należy także podkreślić, że prawo polskie nie zna określenia “kredytu waloryzowanego”. Po pierwsze - natura waloryzacji ma korzenie w polskim prawodawstwie przedwojennym, kiedy to walczono z utratą wartości przez pieniądze stosowane w różnych częściach pozaborowego kraju w sytuacji zdruzgotanego systemu ekonomicznego przez I wojnę światową. Polska wsławiła się w tym czasie unikalnym rozwiązaniem waloryzacyjnym - tzw. lex Zoll , doprowadzającym do przywrócenie równowagi stosunkom prawnym wynikającym z kontraktów - także lub też głównie hipotecznych. Zagadnienia te opisuje jedyny w Polsce ekspert w tej dziedzinie - dr hab. Robert Jastrzębski. Ufając, że Bank wybrał nazwę umowy nieprzypadkowo...