Stosunek Banku do braku zakazu kredytów waloryzowanych

Ostatnie zdanie drugiego akapitu, zaczynające się od słów "Wyjaśniam, iż w polskim prawie  ..." jest częściowo trafne.  Należy przyznać rację autorowi odpowiedzi na Reklamację, że Kodeks karny nie zawiera sankcji za oferowanie na rynku konsumenckim. Ze smutkiem muszę jednak zauważyć, że w świetle powyższych argumentów jest to niezwykle niefortunny i  jednak nietrafiony argument Banku. Pomimo bezpośredniego, literalnego zakazu stosowania tego typu umów, Kodeks cywilny posiada mechanizmy zabraniające stosowania konstrukcji prawnych sprzecznych z Ustawą.

Po pierwsze - przedstawione argumenty wykazują, że Bank doprowadził do zawarcia ze mną umowy, która sprzeciwia się naturze stosunku prawnego. Celem umowy było dostarczenie kredytu kupieckiego na zakup mieszkania na podstawie art.69 p.b. Bank użył umowy do dodatkowej spekulacji walutowej. Bank pobierał także zyski nie wymienione w art.69 p.b. B Prawa bankowego.

Po drugie - przedstawione argumenty wykazują, że Bank doprowadził do zawarcia ze mną umowy, która sprzeciwia się ustawie. Bank złamał zasadę nominalizmu dotyczącą wysokości świadczenia zwrotnego związanego ze zwrotem oznaczonej sumy pieniężnej wydatkowanej przez Bank w ramach zapłaty za mieszkanie oraz oznaczonej sumy pieniężnej pożyczonej mi w ramach finansowania “kosztów około kredytowych”

Po trzecie - przedstawione argumenty wykazują, że Bank doprowadził do zawarcia ze mną umowy, która sprzeciwia się ustawie. Bank złamał zasadę walutowości, wyrażając moje zobowiązanie w walucie obcej. 

Po czwarte - oferowanie na rynku konsumenckim umów udających kredyty walutowe w roku 2006, wiedząc jakie miały one skutki w innych krajach, włączając Australię lat 80-tych, było działaniem sprzeciwiającym się zasadom współżycia społecznego. Było to działanie nieodpowiedzialne i niegodziwe. 

Po piąte - Kodeks cywilny jednoznaczenie zabrania czynności prawnych sprzecznych z Ustawą.

art. 58.

§ 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. 

§ 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. 

Po szóste - Kodeks cywilny dopuszczając swobodę zawierania umów, jednoznaczenie zabrania czynności prawnych sprzecznych z Ustawą.

Art. 353¹. 

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.